ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

 ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΗΣ κ. ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΟΓΚΙΔΟΥ

«Δεν ξέρω αν πρέπει να πω στη κόρη μου ότι όλοι αυτοί οι περιορισμοί είναι προσωρινοί και ότι γρήγορα θα φτιάξουν τα πράγματα. Θέλω να της δημιουργώ αισιοδοξία χωρίς να της λέω ψέματα…». 

Η οικονομική κρίση έχει πολλές επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Επηρεάζει τη δημόσια υγεία, την αύξηση των ψυχικών διαταραχών, της θνησιμότητας και των αυτοκτονιών, την αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων και της παραβίασης των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η οικονομική κρίση, δεν πλήττει εξίσου όλες τις οικογένειες. Σύμφωνα με τα διεθνή δεδομένα, οι επιπτώσεις αυτές πλήττουν περισσότερο τις οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερες ομάδες, όπως οι γυναίκες, τα άτομα ή νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος.  Δηλαδή οι επιπτώσεις της κρίσης κατανέμονται άνισα καθώς επικάθονται σε ήδη προϋπάρχουσες ανισότητες. Η απουσία  προϋποθέσεων για αλλαγή της ζωής και θετικής προοπτικής εντείνει ακόμα περισσότερο τον κοινωνικό αποκλεισμό ομάδων που ζούσαν ήδη από πιο μπροστά σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.

Απειλείται η ποιότητα της ζωής των παιδιών

Η γενικότερη επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και κατ’ επέκταση των οικονομικών των νοικοκυριών, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την ποιότητα της ζωής των παιδιών.  Να κρατήσουμε στο μυαλό μας ότι η φτώχεια αποτελεί έναν κρίσιμο παράγοντα για την πλήρη ανάπτυξη των δυνατοτήτων και τη εξασφάλιση της υγείας και ευημερίας των παιδιών –τόσο κατά την παιδική ηλικία, όσο και στα ενήλικα στάδια της ζωής.   Ενώ η σχετική φτώχεια διαφοροποιείται από την απόλυτη σε όρους έντασης και δυσμενών συνεπειών, εν τούτοις, προκαλεί πολλά προβλήματα. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, λοιπόν, ότι σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ)  για την Ευρωπαϊκή Έρευνα Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης 2009, το 23,7% των παιδιών ηλικίας 0-17 ετών ζούσαν σε συνθήκες φτώχειας. Δηλαδή, περίπου 500.000 παιδιά στην Ελλάδα, περίπου 1 στα 5 (δεν συμπεριλαμβάνονται τα παιδιά των «παράνομων»  μεταναστών). Ιδιαίτερα έντονο εμφανίζεται το πρόβλημα για τα παιδιά που διαβιούν σε  μονογονεϊκές οικογένειες (το 33,4% των μονογονεϊκών νοικοκυριών ζει σε συνθήκες φτώχειας). Από τότε μέχρι τώρα η κατάσταση έχει χειροτερέψει καθώς η κρίση έχει διευρύνει ανησυχητικά  την ανθρωπογεωγραφία αυτών που δεν μπορούν να καλύψουν  τις βασικές βιοποριστικές ανάγκες.

 Η  απώλεια της εργασίας του ενός ή και των δύο γονέων και  η μείωση των εισοδηματικών πηγών της οικογένειας επιφέρει  αλλαγές που έχουν επιπτώσεις και στην καθημερινότητά των παιδιών. Για παράδειγμα, ορισμένες οικογένειες που νοικιάζουν  κατοικία μετακομίζουν σε φτηνότερο σημείο της Θεσσαλονίκης ή σε κατοικία με χαμηλότερα έξοδα συντήρησης και κόστος ενοικίου ή επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους μόνιμα. Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που λόγω ανεργίας οικογένειες αναγκάστηκαν να πουλήσουν την κατοικία τους ή να υπάρχει κίνδυνος κατάσχεσής της. «Πώς να πεις στα παιδιά ότι μετά την απόλυση ξοδέψαμε όλες τις οικονομίες μας και από δω και πέρα πρέπει να ξεπουλάμε τα περιττά ή να βάλουμε ενέχυρο για να δανειστούμε και να πληρώνουμε το στεγαστικό δάνειο, τους λογαριασμούς και να τρώμε;».

Ένα ακόμη από τα δραματικά επακόλουθα της οικονομικής κρίσης είναι ότι ένας αυξανόμενος αριθμός άνεργων γονέων ζητά οικονομική βοήθεια και σε μικρότερο βαθμό τη φιλοξενία παιδιών σε δημόσια ιδρύματα παιδικής προστασίας ή σε ιδιωτικές δομές φροντίδας, όπως αυτές των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και της Εκκλησίας. μέχρι να μπορέσουν  να βρουν δουλειά. Επίσης, μια άλλη επίπτωση της οικονομικής κρίσης που αναδείχθηκε  είναι το θέμα του υποσιτισμού παιδιών. Επιπρόσθετα, πολλοί γονείς δεν μπορούν να βασίζονται στην ευρύτερη οικογένεια  που παραδοσιακά στήριζε καθώς δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στον ίδιο βαθμό  οικονομικά. Το αισιόδοξο στοιχείο  είναι ότι κατά τη περίοδο της οικονομικής κρίσης αυξήθηκε η εθελοντική προσφορά υπηρεσιών –ιδιαίτερα προς τα παιδιά- και αυτή η μορφή κοινωνικής συνοχής είναι εξαιρετικά ευπρόσδεκτη.

Κάποια παιδιά ακούνε για περικοπές, για την πίεση του οικογενειακού προϋπολογισμού,  κάποια ήδη βιώνουν στερήσεις. Η ανεργία ή το ανασφαλές αύριο της μαμάς ή του μπαμπά, οι μειώσεις μισθών και επιδομάτων, οι τιμές που συνεχώς ανεβαίνουν και τα δάνεια που δεν αποπληρώνονται έγκαιρα, έχουν δημιουργήσει ένα διαφορετικό τρόπο ζωής για τα παιδιά.   Οι γονείς ή ο γονιός δεν μπορούν πλέον να προσφέρουν τα ίδια υλικά αγαθά  στα παιδιά τους, υπάρχει  μείωση ή ακόμα και διακοπή συνηθειών που είχαν γίνει μέρος της ζωής τους, όπως εξωσχολικές δραστηριότητες και ψυχαγωγία. ‘’Αναγκάζομαι να λέω συχνά «όχι» στα αιτήματα των παιδιών,  αισθάνομαι ένοχη που δεν μπορώ να αγοράζω  παιχνίδια, που δεν πηγαίνουμε πια  στο λούνα παρκ και σε άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες, που ανατράπηκαν οι συνήθειές τους, …Το χειρότερο είναι ότι από τότε που απολύθηκα ο 11χρονος γιός μου λέει ότι δεν με αναγνωρίζει πια…»  Επιπλέον, τα παιδιά μπορεί να έρθουν   αντιμέτωπα με αλλαγή στην συμπεριφορά των γονιών τους και ενδεχόμενα,  αν είναι σε ηλικία που δεν μπορούν να κατανοήσουν τα αίτια, να θεωρούν και τον εαυτό τους υπεύθυνο για την κατάσταση.

Για πολλούς γονείς  η μεγαλύτερη έγνοια –με κόπους και θυσίες -είναι πώς θα διατηρήσουν ανέπαφο τον τρόπο ζωής των παιδιών τους ακόμη κι αν αυτός ήταν συχνά εντελώς ασύμβατος με την πραγματική οικονομική κατάσταση της οικογένειας. “Εγώ και ο πατέρας του προσπαθούμε υπεράνθρωπα να μη φέρουμε τα παιδιά σε επαφή  με την οικονομική πραγματικότητα που βιώνουμε. Ανταποκρινόμαστε σε όλες τις ανάγκες των παιδιών, όπως παλιά,, μόνον που για μας τα έχουμε κόψει όλα. Επικροτεί και η μάνα μου που έχει βιώσει πόλεμο…. Ίσως δεν κάνουμε καλά. Προσπαθούμε να τα προστατέψουμε και τα έχουμε στη γυάλα»

 Οι επιπτώσεις της κρίσης είναι ορατές και στην καθημερινότητα των παιδιών στο σχολείο. «Βλέπω στο σχολείο φαινόμενα απομονωτισμού των παιδιών που βιώνουν οικονομικές δυσκολίες στο σπίτι. Δεν μπορούν να πάρουν κάτι από το κυλικείο, να συμμετάσχουν σε μια εκδρομή….. Ένα παιδί μετακόμισε στη γιαγιά γιατί οι γονείς πάνε στο εξωτερικό να δουλέψουν, άλλο παιδί που ζούσε με μόνη μητέρα και ήταν φτωχό ήδη τώρα τρέφεται αποκλειστικά από τα συσσίτια…..άλλο παιδί άλλαξε σχολείο στη μέση της χρονιάς γιατί οι γονείς του αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο χωριό για να επιβιώσουν… τον μπαμπά ενός παιδιού τον έβαλαν στο ψυχιατρείο γιατί «απολύθηκε ..από τη δουλειά  και τρελάθηκε»…».

«Αυτά τα θέματα δεν είναι για τα παιδιά»  

Εμείς οι μεγάλοι αναρωτιόμαστε τι πρέπει να ξέρει ένα παιδί. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά έξω απ’ την πραγματικότητα της ζωής μας.   Τα παιδιά αντιλαμβάνονται, ακούνε, διαισθάνονται. Άλλωστε «πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…».  Ανάλογα με το οικογενειακό περιβάλλον όπου μεγαλώνουν, ζουν την κρίση με διαφορετικό τρόπο. Τα παιδιά χρειάζονται απαντήσεις για αυτά που συμβαίνουν γύρω τους με απλά λόγια και  προσαρμοσμένα στην ηλικία τους. Το βασικό είναι να ειπωθεί και να κουβεντιαστεί, γιατί ότι εκφράζεται με λόγια είναι λιγότερο απειλητικό στα παιδιά.  Χρειάζεται, λοιπόν, να είμαστε ειλικρινείς με τα παιδιά μας για την υπάρχουσα οικονομική κρίση, να έχουμε ανοικτό διάλογο, να μην κρύβουμε την αλήθεια αλλά να λέμε όσα είναι κατανοητά για την ηλικία τους, φροντίζοντας ταυτόχρονα  να μεταφέρουμε και αισιόδοξα –αλλά ρεαλιστικά- μηνύματα για βελτίωση της ζωής  στο μέλλον.  

Επομένως, λέμε αναμφίβολα ναι στην γνωστοποίηση της κατάστασης  με τρόπο ανάλογο με την ηλικία τους,  χωρίς να τα πανικοβάλλουμε, να τα αποθαρρύνουμε, να τα απογοητεύσουμε. Ας μη δίνουμε μια ψεύτικη εικόνα στα παιδιά για να μην τα πληγώσουμε, διότι μοιραία θα αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή την πραγματικότητα και αν δεν είναι έτοιμα, τότε θα είναι πιο ευάλωτα. «Μιλάω στην 10χρονη κόρη μου για την κρίση. Δεν μπορώ να πω ότι ένα παιδί αυτής της ηλικίας κατανοεί πλήρως τη νέα οικονομική πραγματικότητα αλλά της είχα  μάθει από πιο μπροστά ότι δεν τα παίρνουμε όλα, ότι το πάν δεν είναι τα υλικά αγαθά, της είχα μάθει να ιεραρχεί τις  προτεραιότητες  και να είναι υπεύθυνη και έτσι τώρα ζητάει όλο και λιγότερα. Και από αυτά τα λίγα που παίρνει, δίνει και σε άλλα παιδάκια. Δεν ξέρω αν πρέπει να της πω ότι όλοι αυτοί οι περιορισμοί είναι προσωρινοί και ότι γρήγορα θα φτιάξουν τα πράγματα. Θέλω να της δημιουργώ αισιοδοξία χωρίς να της λέω ψέματα….».

Τα παιδιά πρέπει και έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν, να συμμετέχουν σε όλα αυτά αλλά και δική μας υποχρέωση είναι να διασφαλίσουμε ότι μπορούν, παρόλα αυτά, να συνεχίσουν να αισθάνονται ότι είναι παιδιά και να ζουν ως παιδιά. Εκτός από το να ξέρουν την κατάσταση, πρέπει να φροντίσουμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν τη ψυχική ανθεκτικότητα έτσι ώστε να αντιμετωπίζουν τις αντιξοότητες –αυτές ή άλλες. «Αυτό που προσωπικά θεωρώ πιο σημαντικό είναι να παρέχουμε στα παιδιά μας τα απαραίτητα  ψυχικά εφόδια, δηλαδή να τα κάνουμε ανθεκτικά ψυχικά έτσι ώστε σήμερα που είναι παιδιά και αύριο ενήλικες να μπορούν να χειρίζονται τις δυσκολίες   με ασφάλεια και αυτοπεποίθηση». Η συστηματική προώθηση μιας παιδείας ψυχικής ανθεκτικότητας σε όλα τα επίπεδα θα βοηθήσει τα παιδιά να μάθουν πώς να μετασχηματίζουν ένα εμπόδιο σε μια ευκαιρία για ωρίμανση και μάθηση, να αποκτήσουν μια θετική προσέγγιση στη ζωή, θάρρος και αισιοδοξία για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ζωής.

Ενδεχόμενα,  χρειάζεται να περιορίσουμε εξόδους για ψυχαγωγία με τα παιδιά που απαιτούν κάποια χρήματα. Σίγουρα, όμως, υπάρχουν οικογενειακές δραστηριότητες ή δραστηριότητες με άλλα παιδιά που είναι ανέξοδες. Γιατί να  μην τις δοκιμάσουμε; Γιατί να μη βρούμε από κοινού με τα παιδιά μας πώς να δαπανήσουμε τα χρήματα που μπορούμε να διαθέσουμε σύμφωνα με τις οικονομικές μας δυνατότητες και τις ανάγκες μας για ψυχαγωγία; Εξάλλου, πρέπει να φροντίσουμε να κρατήσουμε πολλές από τις γνώριμες –και ανέξοδες- συνήθειες των παιδιών σταθερές για να έχουν ένα αίσθημα συνέχειας και ασφάλειας.

Επίσης, είναι καλύτερο για τα παιδιά να παραδεχθούμε ότι αισθανόμαστε οικονομική πίεση, ότι έχουμε αγωνία για το μέλλον, άγχος, θυμό (ή ότι άλλο νοιώθουμε), παρά να βιώνουν τα παιδιά  μια δύσκολη κατάσταση στο σπίτι, να βλέπουν διαρκώς αγχωμένους και ευερέθιστους ή σε κατάθλιψη γονείς ή γονέα  χωρίς να ξέρουν το  γιατί. Αν δεν ξέρουν,  η απειλή είναι μεγαλύτερη. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι αρκεί μόνον να ξέρουν το γιατί.

Πρέπει παράλληλα να γίνει προσπάθεια ώστε να ελαττωθεί  το στρες στην οικογένεια, να είναι οι γονείς ήρεμοι και υποστηρικτικοί  και να διαχειρίζονται τις προσδοκίες των παιδιών με ειλικρινή τρόπο. Αυτό θα κάνει τα  παιδιά να νιώθουν ότι μπορούν να συνεχίσουν να βασίζονται στην οικογένεια τους, όπως συνέβαινε πριν. Αυτό είναι πιο  δύσκολο στη παρούσα φάση  γιατί τα παιδιά αντιλαμβάνονται πως η ασφάλειά τους δεν εναπόκειται πλέον στους γονείς τους γιατί και οι ίδιοι ζουν σε καθεστώς μεγάλης αβεβαιότητας και ανασφάλειας. «Νοιώθω τύψεις απέναντι στα παιδιά μου και τα παιδιά των άλλων. Δανειζόμουν για να ζήσουμε πλουσιοπάροχα και να προσφέρω το καλλίτερο στα παιδιά μου και ουσιαστικά εγώ και οι όμοιοί μου υποσκάψαμε το μέλλον των παιδιών μας. Άντε τώρα να τα πεις ότι λεφτά δεν υπάρχουν και ότι θα ζήσουν δύσκολα στο μέλλον. Περάσαμε στα σημερινά παιδιά την αίσθηση πως όλα είναι δυνατά, πως για να ανέβουν κοινωνικά δεν χρειάζεται να δουλέψουν μεθοδικά, αλλά να πιάσουν την καλή ευκαιριακά».  Επίσης, είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε πως εμείς οι ενήλικες –γονείς και εκπαιδευτικοί – αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια και τις δυσκολίες της ζωής και τι είδους πρότυπα δίνουμε στα παιδιά μας.

Η κρίση ως πρόκληση για αναζήτηση νέας ισορροπίας

Η κρίση. μπορεί να κινητοποιήσει νέες δυναμικές, να μας οδηγήσει σε μία επανεπένδυση της συλλογικής ελπίδας μέσα από ριζικά διαφορετικές πλέον διεξόδους, μέσα από επενδύσεις σε νέες συλλογικότητες με βάση την αλληλέγγυα εμπιστοσύνη την οποία χάσαμε -όχι όμως μόνο λόγω της οικονομικής ανέχειας. Αυτό θα μας δώσει μια αίσθηση ελπίδας, μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας και ελέγχου.

*Η Δήμητρα Κογκίδου είναι Καθηγήτρια και Κοσμητόρισσα της Παιδαγωγικής Σχολής στο ΑΠΘ

Yποβολή μηχανογραφικού δελτίου από 18-6-2012 έως και 5-7-2012

ΠΡΟΣΟΧΗ

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ  ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

Ταχ. Δ/νση: Α. Παπανδρέου 37

Τ.Κ. – Πόλη: 15180 - Μαρούσι

Ιστοσελίδα: www.minedu.gov.gr

email: press@minedu.gov.gr

Δελτίο Τύπου    08/06/2012

Ανακοίνωση για την υποβολή μηχανογραφικού δελτίου από 18-6-2012 έως και 5-7-2012

Το Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, και φέτος εφαρμόζει την καινοτομία της διαδικασίας ηλεκτρονικής υποβολής του μηχανογραφικού δελτίου των υποψηφίων Γενικών (ΓΕΛ) και Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ)  αποκλειστικά μέσω διαδικτύου.

Για την εφαρμογή της διαδικασίας όλοι οι υποψήφιοι έχουν κληθεί μέχρι τις 22 Ιουνίου να προσέλθουν στο Λύκειό τους για να αποκτήσουν προσωπικό κωδικό ασφαλείας (password). Με αυτό τον κωδικό ασφάλειας και τον 8ψήφιο κωδικό εξετάσεων οι υποψήφιοι στην ηλεκτρονική διεύθυνση  http://exams.minedu.gov.gr από τη Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012 ως και την Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012 θα επεξεργάζονται και τελικά θα υποβάλουν οριστικά το μηχανογραφικό τους δελτίο. Στην ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση  (http://exams.minedu.gov.gr), παρέχονται στους υποψηφίους αναλυτικές οδηγίες επεξεργασίας και υποβολής του μηχανογραφικού, χρήσιμοι σύνδεσμοι, στατιστικά, αριθμός εισακτέων και συχνές ερωτήσεις.

                Με αυτήν την  καινοτόμο εφαρμογή, οι υποψήφιοι, αφού πάρουν τον κωδικό τους από το Λύκειο, πρέπει να υποβάλουν από 18-6-2012 ως και 5-7-2012 οριστικά το μηχανογραφικό τους δελτίο από οποιονδήποτε Η/Υ έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο. Σε όσους υποψηφίους που για οποιονδήποτε λόγο επιλέξουν να οριστικοποιήσουν το μηχανογραφικό τους δελτίο στο Λύκειο, τούς δίνεται η δυνατότητα χρήσης των Η/Υ του Λυκείου με ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο και οποιαδήποτε βοήθεια ή συμβουλή ζητήσουν από τους καθηγητές τους, μέχρι τη λήξη του διδακτικού έτους.

                Υπενθυμίζουμε ότι μέχρι τις 22 Ιουνίου 2012, όσοι από τους υποψηφίους εμπίπτουν σε κάποια από τις ειδικές περιπτώσεις (πολύτεκνοι, τρίτεκνοι, κοινωνικά κριτήρια), πρέπει να υποβάλουν στο Λύκειό τους τα αντίστοιχα απαιτούμενα δικαιολογητικά για να υπαχθούν οριστικά σε μία και μόνο ειδική περίπτωση.

                Τέλος, όσοι απόφοιτοι με την Αίτηση-Δήλωση του Φεβρουαρίου δήλωσαν υποψηφιότητα για το 90% των θέσεων (με νέα εξέταση), αλλά τελικά δεν προσήλθαν στις πανελλαδικές εξετάσεις σε κανένα μάθημα, δικαιούνται να τους επιστραφεί η Βεβαίωση Πρόσβασης.  Αν αυτοί οι απόφοιτοι τελικά αποφασίσουν να είναι υποψήφιοι για το 10% των θέσεων χωρίς νέα εξέταση (το δικαίωμα αυτό έχουν οι κάτοχοι Βεβαίωσης Πρόσβασης ημερήσιων ΓΕΛ ή ΕΠΑΛ-Β΄ των ετών 2010 ή 2011), θα πρέπει από τις 15-6-2012 μέχρι και τις 22-6-2012 να προσέλθουν στο Λύκειο, προκειμένου να δημιουργήσουν νέο προσωπικό κωδικό ασφαλείας (password) και να χαρακτηριστούν εκ νέου ως ειδική περίπτωση (αν ανήκουν σε κάποια ειδική περίπτωση), ακόμα και αν το έχουν ήδη κάνει από 8-5-2012 ως και 18-5-2012.

Η ΗΛΙΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Στην Ελλάδα, μια χώρα με ηλιοφάνεια σχεδόν όλο τον χρόνο, η έκθεση του πληθυσμού στον ήλιο είναι αναπόφευκτη κατά τη διάρκεια των θερινών ή και χειμερινών διακοπών.

Τα τελευταία χρόνια σημειώνονται ολοένα και περισσότερα κρούσματα μελανώματος, όχι μόνο σε ενηλίκους αλλά και σε παιδιά, εφήβους και νεαρά άτομα. Η κατάρριψη λανθασμένων δοξασιών που έχουν συμβάλει στην αλόγιστη έκθεση των Ελλήνων στον ήλιο αποτελούν τους πυλώνες της πρόληψης του δερματικού καρκίνου.

Το μαύρισμα του δέρματος αποτελεί τη φυσική άμυνα του οργανισμού απέναντι στις υπεριώδεις (UV) ακτινοβολίες του ήλιου που φτάνουν στην επιφάνεια της Γης (UVΑ και UVΒ). Το απότομο όμως μαύρισμα του δέρματος κατά τη διάρκεια ολιγοήμερων διακοπών με την υπέρμετρη έκθεση στον ήλιο ( ηλιοθεραπεία ) ή με τη χρήση ειδικών συσκευών μαυρίσματος ( solarium ) εγκυμονεί αυξημένους κινδύνους για μελλοντική ανάπτυξη μελανώματος ιδιαίτερα σε άτομα που έχουν ανοιχτόχρωμο δέρμα με ή χωρίς φακίδες, γαλανά ή πράσινα μάτια και κόκκινα ή ξανθά μαλλιά.

Η έννοια της προστασίας του δέρματος από τις βλαπτικές ακτινοβολίες του ήλιου ( ηλιοπροστασία ) αποδίδεται στην ελληνική γλώσσα με τα αρχικά των λέξεων Μπλούζα, Αντηλιακό, Γυαλιά, Ίσκιος, Καπέλο και Ομπρέλα («Μ.Α.Γ.Ι.Κ.Ο.»).

Η μπλούζα συνιστάται να είναι στεγνή, σκουρόχρωμη και με πυκνή ύφανση, χωρίς να εφαρμόζει στενά στο σώμα. Μωρά μέχρι 6 μηνών δεν πρέπει να κυκλοφορούν γυμνά στον ήλιο ή να αλείφονται με αντηλιακό. Το αντηλιακό επιλέγεται ανάλογα με το φωτότυπο του ατόμου. Αλείφεται 15-30 λεπτά προτού ξεκινήσετε για παραλία ή βουνό και επαναλείφεται κάθε 2 ώρες. Προτιμάτε πλατύγυρα καπέλα. Εκτεθείτε στον ήλιο όταν η σκιά σας είναι μεγάλη. Μη κάθεστε σε σκιά δένδρου ή ομπρέλας μεσημεριάτικα.

Το δέρμα σας καίγεται σε θάλασσα, βουνό, πισίνα, χωριό και πόλη.

Η Κωνσταντίνα Φραγκιά είναι κλινική παθολογοανατόμος ΜD, ΡhD, διευθύντρια ΓΝΝΘΑ «Η Σωτηρία», πρόεδρος του ΜΕΛΑΜΠΟΥΣ, Οργανισμού για την Πρόληψη και Καταπολέμηση του Μελανώματος

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Σαββατοκύριακο 

- http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=17&articleID=6815&la=1

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Παιδί και αυτοκίνητο Για ασφαλείς και ευχάριστες μετακινήσεις με παιδιά

Οι μετακινήσεις των παιδιών μας με το αυτοκίνητο είναι μία αρκετά κρίσιμη υπόθεση. Ας δούμε τι κινήσεις πρέπει να κάνουμε, ώστε να ταξιδέψουν με ασφάλεια, άνεση και ευχαρίστηση.

Η ασφάλεια των παιδιών στο αυτοκίνητο είναι καθαρά υπόθεση των γονέων. Το παιδικό κάθισμα είναι το βασικότερο για την ασφάλεια των μικρών μας φίλων για τις μετακινήσεις τους. Tο καλοκαίρι έφτασε και οι περισσότεροι από εμάς θα επιλέξουμε να κινηθούμε σε παραθαλάσσιους προορισμούς με την οικογένειά μας, η οποία πιθανότατα να αποτελείται και από ένα ή περισσότερα παιδιά μικρής ηλικίας. Έτσι, για τις μετακινήσεις μας θα χρησιμοποιήσουμε το αυτοκίνητό μας, όπου θα πρέπει να έχουμε φροντίσει να διαθέτουμε τον κατάλληλο "εξοπλισμό", ώστε να έχουμε εμείς αλλά και τα παιδιά μας ένα ασφαλές και ευχάριστο ταξίδι. Πρώτα η ασφάλεια Η ασφάλεια των παιδιών μας στο αυτοκίνητο είναι ένας ρόλος καθαρά δικός μας. Δε θα πρέπει να έχουμε την παραμικρή απαίτηση από αυτά να προσέξουν τους εαυτούς τους, μιας και δε διαθέτουν την ανάλογη αντίληψη στον κίνδυνο και η μόνη έγνοια τους είναι το παιχνίδι, το οποίο μπορεί να γίνει επικίνδυνο μέσα σε ένα όχημα. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμήσουμε μία πιθανή σύγκρουση, ακόμη και μικρού βαθμού, η οποία μπορεί να έχει δυσάρεστα αποτελέσματα. Γι αυτό το λόγο θα πρέπει να έχουμε εξοπλιστεί με τα ανάλογα παιδικά καθίσματα για παιδιά από 0 έως 12 ετών, ενώ σε μεγαλύτερες ηλικίες θα πρέπει να γίνεται η χρήση ζώνης ασφαλείας, όπως άλλωστε επιβάλλει ο νόμος. Ηρεμία επιβατών Η συμπεριφορά του παιδιού στο αυτοκίνητο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τους υπόλοιπους επιβάτες. Γι αυτό, λοιπόν, το λόγο, θα πρέπει να του δώσουμε κάποιες συμβουλές, ώστε να παραμείνει ήσυχο στο πίσω κάθισμα. Ο οδηγός χρειάζεται την ανάλογη ηρεμία ώστε η μοναδική σκέψη του να είναι ο δρόμος στον οποίο κινείται. Βέβαια, η ηρεμία του παιδιού εξαρτάται και από εμάς τους ίδιους, μιας και πρέπει να έχουμε φροντίσει να νιώθει άνετα και όχι απομονωμένο στο πίσω κάθισμα. Η λύση του εκφοβισμού, που ακολουθούν πολλοί, θα πρέπει να αποφεύγεται, διότι οι αντιδράσεις του μπορεί να είναι ακόμα πιο έντονες.

Χρήσιμες συμβουλές

Φόρτωση αποσκευών Μία καλή λύση είναι η τοποθέτηση μπαγκαζιέρας οροφής, με την οποία θα εξοικονομήσουμε χώρο, κατά κάποιον τρόπο, στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου μας. Ο αριθμός των αποσκευών μας αλλά και ο όγκος τους, όταν ετοιμαζόμαστε να ταξιδέψουμε, είναι αρκετά μεγάλος και θα πρέπει να κάνουμε σωστή φόρτωση στο χώρο αποσκευών, ώστε να ταξιδέψουμε με άνεση και ασφάλεια. Έτσι θα πρέπει να γνωρίζουμε, ότι τα βαριά αντικείμενα θα πρέπει να τοποθετούνται στο κάτω μέρος του χώρου αποσκευών, ώστε σε ένα απότομο φρενάρισμα ή σύγκρουση να μην μπορούν να περάσουν στην καμπίνα (ειδικά σε αυτοκίνητα με μη σταθερή εταζέρα) τραυματίζοντας τους επιβάτες, ιδίως στο πίσω κάθισμα όπου κάθονται τα παιδιά. Και αυτό γιατί, ένα κιβώτιο 17 κιλών σε μία σύγκρουση μετατρέπεται σε πάνω από μισού τόνου βάρος, που χτυπάει βίαια στην πλάτη του πίσω καθίσματος. Επίσης δεν πρέπει ποτέ οι αποσκευές μας να περνάνε σε ύψος το επίπεδο της εταζέρας ή το ύψος της πλάτης των καθισμάτων. Σε περίπτωση που αυτά τα αντικείμενα δε σταθεροποιούνται με κάποιο τρόπο, με αποτέλεσμα να ολισθαίνουν, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάποιον ιμάντα ή δίχτυα πρόσδεσης (χταπόδι). Μία λύση είναι η αγορά μίας μπαγκαζιέρας οροφής, στην οποία μπορούμε να αποθηκεύσουμε ένα μεγάλο αριθμό αποσκευών, απελευθερώνοντας κατά κάποιον τρόπο το πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου μας. Θα πρέπει οι αποσκευές μας να είναι απόλυτα στερεωμένες στο χώρο αποσκευών, ώστε να μην μπορούν να μετακινηθούν σε κάποια απότομη αλλαγή πορείας. Κατά τη φόρτωση, οι αποσκευές δεν πρέπει να ξεπεράσουν το ύψος του πίσω καθίσματος. Αν δε φορτωθούν ανάλογα, σε κάποιο απότομο φρενάρισμα ή σύγκρουση θα περάσουν στο χώρο αποσκευών, τραυματίζοντας τα παιδιά στο πίσω κάθισμα. Μεταφορά ποδηλάτων Οι ειδικές βάσεις θα σας βοηθήσουν να μεταφέρετε ένα ή περισσότερα ποδήλατα με ασφάλεια στον καλοκαιρινό σας προορισμό. Η καλοκαιρινές διακοπές είναι η καλύτερη ευκαιρία να κάνει το παιδί σας ποδήλατο, μακριά από τους επικίνδυνους δρόμους της πόλης. Για τη μεταφορά του όμως, η κατάσταση γίνεται δύσκολη, μιας και λόγω του σχεδιασμού του, είναι σχεδόν αδύνατο να χωρέσει στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου σας. Έτσι, θα πρέπει να εφοδιαστείτε με μία κατάλληλη σχάρα που θα βρείτε σε κατάστημα με αξεσουάρ αυτοκινήτου, η οποία τοποθετείται στην οροφή ή στην πόρτα το χώρου αποσκευών και μπορεί να μεταφέρει ένα ή περισσότερα ποδήλατα. Ασφάλεια θυρών και παραθύρων Με αυτό το διακόπτη απομονώνουμε το εσωτερικό πόμολο, ώστε τα παιδιά να μην μπορούν να ανοίξουν την πόρτα, ειδικά όταν το όχημα βρίσκεται εν κινήσει. Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους, που δεν μπορούν να αναλογιστούν το μέγεθός του τα παιδιά, είναι το άνοιγμα της πίσω πόρτας, όταν το όχημα βρίσκεται εν κινήσει. Η λύση του κλειδώματος της πόρτας μέσω της κλασικής ασφάλειας μπορεί να μη λειτουργήσει, μιας και το παιδί μπορεί να "σηκώσει" την ασφάλεια ανά πάσα στιγμή. Έτσι λοιπόν, όλα τα αυτοκίνητα διαθέτουν μία ειδική ασφάλεια στο πλαίσιο της πόρτας, έτσι ώστε το άνοιγμά της να γίνεται μόνο από την εξωτερική πλευρά και όχι από την καμπίνα. Μία ανάλογη λύση υπάρχει και για τα πίσω παράθυρα κάποιων μοντέλων, που διαθέτουν ηλεκτρικό μηχανισμό, με το ανάλογο μπουτόν να υπάρχει στα χειριστήρια των παραθύρων από την πλευρά του οδηγού. Με αυτό το μπουτόν ασφαλίζουμε τους διακόπτες των πίσω ηλεκτρικών παραθύρων, με αποτέλεσμα να μπορεί να τα χειριστεί μόνο ο οδηγός. Καυτά τμήματα Την καλοκαιρινή περίοδο, κάποια μεταλλικά μέρη στο εσωτερικό του αυτοκινήτου μας μπορεί να αναπτύξουν αρκετά υψηλή θερμοκρασία. Ένα από αυτά είναι και το μεταλλικό τμήμα της ζώνης ασφαλείας. Έτσι, καλό είναι, να προσέχουμε όταν προσδένουμε το παιδικό κάθισμα, ώστε να μην έρθει σε επαφή με το ευαίσθητο δέρμα του παιδιού. Το μεταλλικό τμήμα της ζώνης μπορεί να αναπτύξει υψηλή θερμοκρασία, η οποία μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα σε ένα παιδί βρεφικής ηλικίας. Υψηλή θερμοκρασία Κατά την καλοκαιρινή περίοδο, η θερμοκρασία που μπορεί να αναπτυχθεί μέσα στο αυτοκίνητο, ιδιαίτερα σε σκουρόχρωμες αποχρώσεις, μπορεί να φτάσει ή να ξεπεράσει τους 65 βαθμούς Κελσίου, νούμερο απαγορευτικό για τον άνθρωπο και ιδιαίτερα τα παιδιά. Καλό λοιπόν είναι, λίγα λεπτά πριν μπουν οι επιβάτες στο αυτοκίνητο, ο οδηγός να ανοίξει όλες τις πόρτες και να ενεργοποιήσει στο μέγιστο το σύστημα κλιματισμού, ώστε να δροσίσει η καμπίνα. Αυτό θα πρέπει να διαρκέσει για λίγα λεπτά και όταν εισέλθουν οι επιβάτες, να μειωθεί η ένταση και η ψύξη του air condition, διότι η πιθανότητα ενός σοβαρού κρυολογήματος είναι μεγάλη, ιδιαίτερα στα παιδιά μικρής ηλικίας, που έχουν ευαίσθητο αναπνευστικό σύστημα.

(φωτό 1) (φωτό 2) Προστατεύστε τα από το ήλιο Οι καυτές ακτίνες του ηλίου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού θα πρέπει να μην έρχονται σε επαφή με το ευαίσθητο δέρμα του παιδιού σας. Για αυτό το λόγο μπορείτε να τοποθετήσετε στα πίσω κρύσταλλα των παραθύρων του αυτοκινήτου σας ένα σετ αντηλιακές μεμβράνες (φωτό 1) οι οποίες προστατεύουν τον ανθρώπινο οργανισμό κατά ένα μεγάλο ποσοστό (συνήθως 99%) από τις υπεριώδεις ακτινοβολίες (UV). Έτσι, εκτός από την προστασία, τα παιδιά δε θα ταλαιπωρούνται κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, νιώθοντας ακόμα πιο άνετα. Επίσης μπορείτε απλά να προμηθευτείτε σκιάδια (φωτό 2) που απλά κολλάνε στα τζάμια.

Χρήση ζώνης Οι γονείς μπορούν να βρουν διάφορους τρόπους με τους οποίους θα πείσουν το παιδί τους να δέχεται την πρόσδεση με ευχαρίστηση, ώστε να μπορεί να ταξιδεύει με ασφάλεια. Δεν είναι λίγοι οι γονείς οι οποίοι ταλαιπωρούνται για να πείσουν τα παιδιά τους να φορέσουν τη ζώνη ασφαλείας στο κάθισμα του αυτοκινήτου ή στο παιδικό κάθισμα. Τα παιδιά δε θέλουν να βρίσκονται δεμένα και επίσης δεν καταλαβαίνουν και το λόγο για να το κάνουν. Όμως, σε καμία περίπτωση οι γονείς δεν πρέπει να καμφθούν και να υποχωρήσουν, διότι η ζώνη ασφαλείας προστατεύει το παιδί από το απότομο φρενάρισμα ή από κάποια πιθανή σύγκρουση. Αντίθετα, πρέπει να βρούμε κάποιους "έξυπνους" τρόπους, ώστε να τα πείσουμε να χρησιμοποιούν με τη θέλησή τους τη ζώνη. Πρώτα απ' όλα, θα πρέπει να δώσουμε εμείς οι ίδιοι το παράδειγμα, φορώντας τη ζώνη με ευχαρίστηση, μία κίνηση που πρέπει να γίνεται κάπως επιδεικτικά. Στη συνέχεια μπορούμε να τοποθετήσουμε δίπλα από το παιδί μας στο κάθισμα έναν αρκούδο, στον οποίο δεν έχουμε δέσει με ζώνη ασφαλείας και να πραγματοποιήσουμε ένα απότομο φρενάρισμα. Το αποτέλεσμα είναι ο αρκούδος να εκτοξευθεί στο μπροστινό κάθισμα και το παιδί μας να παραμείνει στη θέση του. Αυτή είναι μία εικόνα - μάθημα για το παιδί, ώστε να καταλάβει τη σημασία της ζώνης ασφαλείας. Τέλος, μπορείτε να ξεκινήσετε τη διαδικασία από το σπίτι. Καθίστε σε ένα κάθισμα και παίξτε με το παιδί σας, προσπαθώντας συνάμα να το πείσετε εμμέσως για το όλο εγχείρημα.  http://www.autotriti.gr/data/magazine/viewthema/37807.asp

ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ!!!

Tα καλοκαιρινά μπάνια στη θάλασσα είναι η χαρά των παιδιών, ταυτόχρονα όμως γεννούν και ανησυχία στους γονείς εξαιτίας των ατυχημάτων που μπορούν να συμβούν στην παραλία. Ακολουθώντας, ωστόσο, ορισμένες απλές αλλά ουσιαστικές οδηγίες που προτείνουν οι ειδικοί -προπονητές κολύμβησης, παιδίατροι ναυαγοσώστες-, μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να παίζει και να κολυμπά με ασφάλεια στη θάλασσα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, να θυμάστε πως πρέπει να κρατάτε την ψυχραιμία σας ό,τι και αν συμβεί στην παραλία!

Ελέγξτε την παραλία
O έλεγχος της παραλίας είναι η μεγαλύτερη υποχρέωσή σας όταν πηγαίνετε για μπάνιο με τα παιδιά. Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι ασφαλές μέρος για κολύμπι είναι πάντοτε αυτό που παρουσιάζει τους λιγότερους κινδύνους. Γι’ αυτό, λοιπόν:
● Διαβάζετε τυχόν πινακίδες ή ρωτάτε το ναυαγοσώστη (αν υπάρχει) για τις ιδιαιτερότητες της περιοχής (ρεύματα, βράχια, επικίνδυνα ψάρια, μορφολογία βυθού). Εάν η παραλία δεν είναι οργανωμένη, ενημερωθείτε από τους ντόπιους ή τους άλλους λουόμενους.
● Ελέγξτε αν υπάρχει μεγάλη κίνηση σκαφών ή αν γίνονται θαλάσσια σπορ κοντά στην ακτή.
● Βλέπετε αν τα νερά είναι καθαρά (η γαλάζια σημαία στην παραλία εγγυάται την ποιότητα των νερών).

Δώστε τους σαφείς οδηγίες
Εάν η θάλασσα έχει βράχια, τότε επισημάνετε στα παιδιά να κολυμπούν σε απόσταση από αυτά. Διαφορετικά, ένα δυνατό κύμα μπορεί να τα σπρώξει προς τα βράχια και να τα τραυματίσει. Ακόμη, ζητήστε από τα μεγαλύτερα παιδιά να βουτούν με τα πόδια και όχι με το κεφάλι, ιδιαίτερα αν δεν γνωρίζετε καλά τα νερά. Για τον ίδιο λόγο, ζητήστε από τα παιδιά να αποφεύγουν τα σπρωξίματα μέσα στο νερό. Τέλος, αν η θάλασσα έχει κύμα, πείτε στα παιδιά να κολυμπούν με την πλάτη προς την ακτή, ούτως ώστε να μην καλυφθούν ξαφνικά από τα κύματα και τρομάξουν.

Θέστε όρια
Oρίστε με σαφήνεια στο παιδί μέχρι πού επιτρέπεται να κολυμπάει, π.χ. «Μέχρι εκείνη τη σημαδούρα». Μπορεί να πάει πιο βαθιά μόνο εάν κολυμπάτε δίπλα του και είστε σίγουροι ότι μπορείτε να το βοηθήσετε. Εάν το παιδί είναι παρορμητικό, να είστε ακόμη πιο αυστηροί στα όρια που θα θέσετε. Επίσης, πρέπει να είστε προσεκτικοί και με τα παιδιά που πηγαίνουν κολυμβητήριο! Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι γονείς συχνά υπερεκτιμούν τις ικανότητες των παιδιών τους όταν αυτά πηγαίνουν κολυμβητήριο, με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν την επιτήρησή τους.

Να είστε κοντά τους
Τα παιδιά πρέπει να συνοδεύονται από έναν ενήλικο στη θάλασσα. Ποτέ μην τα εμπιστεύεστε σε μεγαλύτερα παιδιά. Επίσης, όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο πιο κοντά του πρέπει να είστε. Στα μικρά παιδιά (π.χ. 3 χρονών) συνιστάται η επίβλεψη αφής - δηλαδή, να μπορείτε να πιάσετε το παιδί ανά πάσα στιγμή απλώνοντας το χέρι σας, ακόμη και αν βρίσκεται στην ακροθαλασσιά.

Πότε να μάθει κολύμπι το παιδί;
Σύμφωνα με τις συστάσεις της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, τα παιδιά μέχρι τα τέταρτα γενέθλιά τους δεν είναι εξελικτικά έτοιμα να κάνουν μαθήματα κολύμβησης. Μέχρι τότε, ωστόσο, μπορούν να συμμετέχουν σε προγράμματα κινητικής αγωγής στο νερό (π.χ. baby swimming). Ωστόσο, οι γονείς δεν πρέπει να εφησυχάζουν ότι το παιδί τους είναι ασφαλές στο νερό επειδή έχει συμμετάσχει σε τέτοιου είδους μαθήματα!

Το παιδί παρασύρθηκε από τα κύματα!
Εάν πρόκειται για μικρό παιδί (π.χ. 2-3 χρονών), μπαίνετε αμέσως στη θάλασσα και το βγάζετε έξω. Εάν όμως το παιδί έχει παρασυρθεί στα βαθιά, το βοηθάτε μόνο εφόσον ξέρετε τον τρόπο. Oι ναυαγοσώστες επισημαίνουν ότι ο βασικός κανόνας της διάσωσης είναι ότι ποτέ δεν προσεγγίζει ο διασώστης το θύμα σώμα με σώμα. Πάντοτε του δίνει κάτι να πιαστεί (π.χ. ένα σκοινί, μια πετσέτα, ένα αναποδογυρισμένο κουβαδάκι, μια σανίδα), ώστε να το τραβήξει έξω.

Εάν το παιδί έχει χάσει τις αισθήσεις του, δώστε του τις πρώτες βοήθειες
● Ξαπλώστε το στην άμμο και καλέστε αμέσως για βοήθεια (το ναυαγοσώστη ή το 166).
● Βάζετε το πρόσωπό σας κοντά στη μύτη και το στόμα του για να δείτε αν αναπνέει.
● Εάν αναπνέει, το γυρίζετε στο πλάι (πλάγια θέση ασφαλείας) και περιμένετε να συνέλθει, παρακολουθώντας το μέχρι να έρθει η βοήθεια.
● Εάν δεν αναπνέει, τότε βάζετε το ένα σας χέρι στο μέσο του στέρνου κάτω από τη νοητή γραμμή που σχηματίζουν οι θηλές και κάνετε 30 μαλάξεις μετρώντας ως εξής: «και 1, και 2, και 3… και 30». Κάθε 30 μαλάξεις κάνετε δύο τεχνητές αναπνοές: Ανασηκώνετε το πιγούνι του παιδιού, κλείνετε τη μύτη του και ανοίγετε το στόμα του. Εισπνέετε βαθιά και εκπνέετε στο στόμα του. Στη διάρκεια ενός λεπτού πρέπει να επαναλάβετε τρεις φορές αυτή τη διαδικασία. Σταματάτε μόνο αν το παιδί συνέλθει ή έρθει η βοήθεια.

Να φάει ένα σάντουιτς;
Τα παιδιά πρέπει να μπαίνουν στο νερό όταν έχει τελειώσει η διαδικασία της πέψης, δηλαδή τέσσερις ώρες μετά το γεύμα (τόσες ώρες χρειάζονται για την πέψη ενός γεύματος με κρέας). Διαφορετικά, υπάρχει πάντα ο σοβαρότατος κίνδυνος της εισρόφησης θαλάσσιου νερού στους πνεύμονες. Για τον ίδιο λόγο, μη δίνετε στο παιδί σάντουιτς ή πολλά φρούτα (που πέπτονται δύσκολα) ενώ κάνει ακόμη μπάνιο. Βέβαια, το τι συνιστά γεύμα προς αποφυγή στην παραλία εξατομικεύεται ανάλογα με την ηλικία και τις διατροφικές συνήθειες κάθε παιδιού, π.χ. ένα απλό σάντουιτς με τυρί μπορεί να αποτελεί πλήρες γεύμα για ένα παιδί δύο χρονών, όχι όμως και για ένα παιδί 11 χρονών. Πάντως, εάν το παιδί φάει κανονικό γεύμα στην παραλία (ακόμη και σε σάντουιτς), δεν πρέπει να ξαναμπεί στο νερό πριν περάσουν 3-4 ώρες.

Μην εμπιστεύεστε τα μπρατσάκια
Ακόμη και αν τα παιδιά φορούν μπρατσάκια ή σωσίβιο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείτε να τα αφήσετε χωρίς επίβλεψη στο νερό, επειδή τα φουσκωτά βοηθήματα δεν αποτελούν σωστικά μέσα. Απεναντίας, με ένα ελαφρύ ρεύμα αέρα το παιδί με τα μπρατσάκια μπορεί να παρασυρθεί μακριά μέσα στο νερό. Γι’ αυτό και συστήνουν τα παιδιά να εμπιστεύονται τις δικές τους δυνάμεις. Εάν πάντως θέλετε το παιδί να έχει ένα βοήθημα, προτιμήστε τα κολυμβητικά σωσίβια επίβλεψης ή τα κολυμβητικά γιλέκα (πωλούνται κυρίως σε καταστήματα με αθλητικά είδη).

Τι να πείτε στα παιδιά πριν πάτε στη θάλασσα
• Εάν κάποιο παιδί κινδυνεύει, να φωνάξουν αμέσως έναν ενήλικο ή το ναυαγοσώστη. Να μην επιχειρήσουν να το βοηθήσουν μόνα τους.
• Να μην υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους μέσα στο νερό και να μην απομακρύνονται ποτέ από το σημείο της παραλίας όπου βρίσκεστε.
• Να κολυμπούν πάντα κοντά σας και να μην μπαίνουν ποτέ στο νερό μόνα τους ή χωρίς να σας το πουν.
• Να μη φωνάζουν «βοήθεια» χωρίς λόγο, παρά μόνο όταν έχουν σοβαρό πρόβλημα, π.χ. όταν νιώθουν ότι δεν μπορούν να φτάσουν κολυμπώντας μόνα τους στην ακτή.

 http://www.vita.gr/html/ent/618/ent.1618.asp