Ο ρόλος της εργοθεραπείας στα παιδιά με Διάχυτες Διαταραχές της Ανάπτυξης

Η εργοθεραπεία είναι o κλάδος  ο οποίος  μέσα από τη χρήση στοχοκατευθυνόμενων ραστηριοτήτων στοχεύει στην ανάπτυξη, διατήρηση και βελτίωση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων των παιδιών ώστε να μπορούν να εμπλακούν με επιτυχία στο κοινωνικό  σύνολο και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του εκάστοτε περιβάλλοντος που έχουν να αντιμετωπίσουν. Σαν κλάδος, η εργοθεραπεία είναι πολυφασματικός. Παρόλα αυτά, στο άρθρο αυτό θα επικεντρωθούμε στη χρησιμότητα και στη σημασία της, στα παιδιά που ανήκουν στο φάσμα των διάχυτων διαταραχών της ανάπτυξης. από τη Χρίστου Κρίστια – Εργοθεραπεύτρια Το αρχικό στάδιο ώστε να αρχίσει η παρέμβαση σε ένα παιδί είναι η διαδικασία της αξιολόγησης. Η αξιολόγηση μπορεί να γίνει μέσω της χρήσης σταθμισμένων και μη αξιολογητικών εργαλείων, μέσα από τη συμπλήρωση ερωτηματολογίων και συνέντευξη των γονιών/φροντιστών του παιδιού, τη συλλογή πληροφοριών από άτομα του περιβάλλοντος όπως το σχολείο, παππούδες/γιαγιάδες. Επιπρόσθετα, μέσα από την κλινική παρατήρηση του παιδιού στο χώρο του θεραπευτηρίου, στο σπίτι, στο σχολείο καθώς και σε άλλα περιβάλλοντα όπως η παιδική χαρά κλπ. Οι τομείς τους οποίους θα αξιολογήσει ένας εργοθεραπευτής μέσα από τη διαδικασία που αναφέρθηκε είναι οι εξής: Αδρή κίνηση. Μυϊκός τόνος. Λεπτή κίνηση- επιδέξια χρήση χεριών (χρήση μολυβιού, ψαλιδιούØ κλπ) και αμφίπλευρος συντονισμός.  Οπτικοκινητικός συντονισμός, συντονισμός χεριού / ματιού. Επίπεδο εγρήγορσης, δηλαδή αν ένα παιδί παρουσιάζει μια νωχελική συμπεριφορά ή παρουσιάζει ένα αυξημένο επίπεδο δραστηριοποίησης. Στη συνέχεια θα γίνει προσπάθεια να προσδιοριστούν οι πιθανοί λόγοι που μπορεί ένα παιδί να παρουσιάζει μια τέτοια εικόνα. Στατικός έλεγχος και ισορροπία. Ένα πολύ συνηθισμένο παράδειγμα φτωχού στατικού ελέγχου σε ένα παιδί είναι η φτωχή στάση κατά την καθιστή θέση στο τραπέζι ή στo θρανίο.   Πράξις και ο κινητικός σχεδιασμός. Με τον όρο πράξις εννοούμε την ικανότητα ενός ατόμου να συλλάβει μια ιδέα για μια δράση, να σχεδιάσει τα βήματα για την   εκτέλεση και τελικά να την εκτελέσει. Η πράξις είναι μια μοναδική ανθρώπινη λειτουργία. Στην περίπτωση που ένα παιδί παρουσιάζει σε ένα από τα τρία στάδια δυσκολία τότε η επιτυχημένη εμπλοκή του έστω και σε απλές καθημερινές δραστηριότητες γίνονται δύσκολες. Αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα το παιδί να νιώθει ματαίωση και πολλές φορές οι γονείς να έχουν την εντύπωση ότι το παιδί «τεμπελιάζει» ή δεν δίνει την κατάλληλη «προσοχή» ώστε να εκτελέσει κάτι. Ο κινητικός σχεδιασμός αποτελεί μέρος της πράξις και είναι μια βασική ικανότητα. Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι εάν το παιδί θέλει να πάρει κάτι π.χ. για να φάει ή να παίξει και το αντικείμενο βρίσκετε σε σημείο που δεν μπορεί να το φτάσει τότε πιθανόν να παρατηρηθεί ότι το παιδί θα πάρει μια καρεκλίτσα ή ένα τραπεζάκι θα σκαρφαλώσει και να πάρει αυτό που αρχικά είχε σαν στόχο. Μέσα από τη διαδικασία της αξιολόγησης θα εντοπιστούν τα κίνητρα ενός παιδιού, τι είναι αυτό δηλαδή που το κινητοποιεί για να επιστρατεύσει τις δεξιότητες του και τις ικανότητες του ώστε να φτάσει σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα. Το εσωτερικό κίνητρο, είναι ύψιστης σημασίας γι αυτό πρέπει να διευκρινιστούν τα ενδιαφέροντα ενός παιδιού. Πολλές φορές ένα παιδί που ανήκει στο φάσμα των διάχυτων διαταραχών της ανάπτυξης μπορεί να παρουσιάζει προσκόλληση σε δραστηριότητες ή αντικείμενα. Εντούτοις, είναι πολύ σημαντική πληροφορία κατά την αξιολόγηση, γιατί με βάση τα ενδιαφέροντα του παιδιού θα αρχίσει ένα πρόγραμμα παρέμβασης με στόχο να διευρυνθούν τα ενδιαφέροντα του. Εκτός από την έντονη ενασχόληση σε δραστηριότητες ένα παιδί μπορεί να παρουσιάζει στερεότυπες κινήσεις. Πολλές φορές μια στερεότυπη κίνηση ενός παιδιού στο φάσμα αυτό μπορεί να έχει αισθητηριακή βάση όπως για παράδειγμα ένα παιδί που κουνά το σώμα του πριν από τον ύπνο ή θέλει να κρατάει π.χ. ένα σεντονάκι ή ένα αρκουδάκι. Μέσα από την αισθητηριακή αναζήτηση το παιδί μπορεί να ψάχνει τρόπους για να έρθει σε φάση ηρεμίας για να μπορέσει να κοιμηθεί. Μέσα από τη αξιολόγηση, ένας εργοθεραπευτής θα εντοπίσει το αισθητηριακό προφίλ του παιδιού. Αν δηλαδή το παιδί παρουσιάζει δυσκολίες στην καταγραφή των αισθητηριακών ερεθισμάτων ή στην ρύθμιση των αισθητηριακών ερεθισμάτων που παίρνει από το περιβάλλον του. Ένα παράδειγμα αισθητηριακής ρύθμισης είναι εάν το παιδί παρουσιάζει υπερευαισθησία στην αφή τότε μπορεί ένα απλό ερέθισμα όπως ένα απαλό άγγιγμα, μια ετικέτα σε ένα ρούχο, το είδος του υφάσματος σε ένα ρούχο που φοράει και πολλά άλλα, να είναι αρκετά σημαντικός παράγοντας να αποδιοργανώσει τη συμπεριφορά του παιδιού για μεγάλο διάστημα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Από την άλλη, όταν ένα παιδί παρουσιάζει δυσκολία στην καταγραφή ενός ερεθίσματος μπορεί για παράδειγμα να δείχνει ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει λερωθεί το στόμα ή μύτη του ή ένα παιδί που παρόλο που δείχνει να μην βλέπει ένα αντικείμενο στο χώρο, ξαφνικά το εντοπίζει και του δίνει σημασία. Ένα πολύ απλό παράδειγμα για την καταγραφή είναι όταν έχουμε περάσει από ένα δρόμο πάρα πολλές φορές και μετά από όλο αυτό το διάστημα ξαφνικά παρατηρούμε ότι εκεί .υπάρχει π.χ ένα κατάστημα που θα μας ενδιέφερε και διερωτόμαστε αφού έχουμε περάσει τόσες φορές από τον ίδιο δρόμο πώς και δεν το προσέξαμε. Αντιληπτικές δεξιότητες  και δεξιότητες οπτικής αντίληψης. Είναι βασικής σημασίας γιατί ένα παιδί ίσως να μπορεί να ονομάσει και να διακρίνει ένα μήλο όταν το βλέπει σε μια εικόνα όμως θα πρέπει να μπορεί να βρει το μήλο ανάμεσα από άλλα φρούτα στην καθημερινή ζωή, καθώς να μπορεί να διακρίνει το μήλο έστω και αν είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο ή λιγότερο ή περισσότερο κόκκινο κλπ. Χρόνος συγκέντρωσης και προσοχής στην εκτέλεση μια δραστηριότητας. Αντοχή στη δραστηριότητα. Αν δηλαδή το παιδί αντέχει να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα προτού μεταβεί σε κάποια άλλη ή εάν έχει την τάση να εγκαταλείπει μια δραστηριότητα προτού την ολοκληρώσει. Δεξιότητες μάθησης όπως δεξιότητες μίμησης. Προσανατολισμός στο χώρο και στο χρόνο και διαχείριση τους. Αναγνώριση - ταύτιση - συσχέτιση αντικειμένων και ατόμων. Κοινωνικές Δεξιότητες και δεξιότητες παιχνιδιού. Δεξιότητες επικοινωνίας. Δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης. Ακαδημαϊκές δεξιότητες. Μετά από τη διαδικασία της αξιολόγησης η οποία περιλαμβάνει δεξιότητες και ικανότητες από όλους τους τομείς της ανάπτυξης ενός παιδιού, ακολουθεί ο σχεδιασμός  του θεραπευτικού πλαισίου μέσα στο οποίο θα αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες ενός παιδιού. Στη συνέχεια γίνεται η εφαρμογή του θεραπευτικού προγράμματος. Υπάρχουν διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις με τις οποίες, ένας εργοθεραπευτής θα δουλέψει με ένα παιδί που ανήκει στο φάσμα των διάχυτων διαταραχών. Μια από αυτές τις προσεγγίσεις είναι η αισθητηριακή ολοκλήρωση (sensory integration) γιατί τα παιδιά αυτά παρουσιάζουν αρκετές δυσκολίες στην αισθητηριακή επεξεργασία. Υπάρχουν βέβαια και συμπεριφορικές, γνωστικές, αισθητικοκινητικές και άλλες προσεγγίσεις και είναι πολύ σημαντικό να γίνεται ένας συνδυασμός ώστε να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες ενός παιδιού με μεγαλύτερη επιτυχία. Η αποτελεσματικότητα ενός θεραπευτικού προγράμματος δεν στηρίζεται μόνο στη σωστή αξιολόγηση, στη σωστή στοχοθέτηση και τη σωστή επιλογή των θεραπευτικών μέσων που θα χρησιμοποιηθούν. Απαραίτητο συστατικό είναι η στενή συνεργασία και επικοινωνία του θεραπευτή με την οικογένεια καθώς και με τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους στην αντιμετώπιση των δυσκολιών ενός παιδιού. Ο εργοθεραπευτής είναι αναπόσπαστο μέλος της διεπιστημονικής ομάδας που εμπλέκεται με την οικογένεια και το παιδί. Οι γονείς πιθανόν να διερωτώνται ποια είναι η σωστή ηλικία για να επισκεφθούν ένα εργοθεραπευτή. Από τη στιγμή που ένας γονέας αντιληφθεί ότι το παιδί του παρουσιάζει δυσκολίες σε κάποιους από τους παραπάνω τομείς τότε καλό θα ήταν να συμβουλευτεί έναν εργοθεραπευτή. Σε μικρές ηλικίες τα αποτελέσματα της παρέμβασης είναι μεγαλύτερα γι’ αυτό και ενισχύονται οι γονείς όπως δεν διστάσουν να επικοινωνήσουν με έναν εργοθεραπευτή από τη στιγμή που υπάρχει διάγνωση ακόμη και υποψία ότι το παιδί τους μπορεί να ανήκει στο φάσμα των διάχυτων διαταραχών της ανάπτυξης ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα της κλινικής εικόνας. Η παρέμβαση στα παιδιά γίνεται μέσα από τη χρήση δραστηριοτήτων  που στο μεγαλύτερο μέρος είναι το παιχνίδι το οποίο αποτελεί το φυσικό μέσο ενός παιδιού να μαθαίνει. Επίσης γίνεται συμβουλευτική γονέων καθώς εάν προκύψει ανάγκη μπορεί να γίνουν παρεμβάσεις στο σπίτι και στο σχολείο για να διευκολυνθεί το παιδί και να ανταποκριθεί με μεγαλύτερη επιτυχία. http://www.child.org.cy/index.php?option=com_content&view=article&id=131%3A2009-08-08-08-20-18&catid=56%3A2009-06-18-16-04-15&Itemid=88&lang=el

Τα παιδιά χρειάζονται όρια στη συμπεριφορά τους.

Πειθαρχία και Τιμωρία

Τα παιδιά χρειάζονται όρια στη συμπεριφορά τους. Αν ξέρετε τι περιμένετε από αυτά και μέχρι που μπορούν να φτάσουν, νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά. Η παιδική ηλικία είναι η εποχή που πρέπει να μπουν τα όρια και οι περιορισμοί στην κακή συμπεριφορά. Αλλά είναι επίσης και η εποχή που το μωρό αρχίζει να μαθαίνει πως να ελέγχει το σώμα του και τη συμπεριφορά του.

Γι΄αυτό κάθε μορφή τιμωρίας και πειθαρχίας πρέπει να είναι κατάλληλη για την ηλικία και την κατανόηση του παιδιού σας. Ακόμα και όταν το παιδί μεγαλώσει αρκετά για να καταλαβαίνει τους κανόνες, είναι φυσικό να προσπαθήσει να τους διευρύνει, απλά για να δει πόσο μακρυά θα το αφήσετε να φτάσει. Για το λόγο αυτό είναι πολύ σημαντικό στους κανόνες που θα βάλετε να είστε σταθεροί και συνεπείς. Βάλτε λογικά όρια και κρατήστε τα. Το παιδί σας θα μπερδευτεί και θα απογοητευθεί αν τη μια μέρα του επιτρέπετε να κάνει κάτι και την επόμενη το μαλώνετε για το ίδιο πράγμα.

Επίσης, πρέπει και οι δύο γονείς να συμφωνούν στην πειθαρχία. Αποφύγετε να δώσετε την ευκαιρία στο παιδί σας να στρέψει τον ένα γονέα εναντίον του άλλου χωρίς να υπολογίζονται οι κανόνες. Φροντίστε να του εξηγήσετε τη λογική των κανόνων με τρόπο που μπορεί να τους καταλάβει. Για παράδειγμα, όταν του λέτε να μαζέψει τα παιχνίδια στο δωμάτιό του εξηγήστε του ότι αν δεν το κάνει μπορεί να σκοντάψει κάποιος και να χτυπήσει. Δίνετε ξεκάθαρες οδηγίες και μιλάτε συγκεκριμένα όταν θέλετε το παιδάκι σας να κάνει κάτι.

Επίσης πρέπει να του εξηγήσετε γιατί το τιμωρείτε. Επαινέστε το όταν συμπεριφέρεται καλά, μη σχολιάζετε μόνο την αρνητική συμπεριφορά. Η θετική ενθάρρυνση συνήθως είναι πιο αποτελεσματική μακροπρόθεσμα. Μη λέτε ψεύτικες απειλές. Απειλήστε το με τιμωρία μόνο αν θα την εφαρμόσετε, αλλιώς γρήγορα το παιδί σας θα καταλάβει ότι μπλοφάρετε. Όταν τιμωρήσετε το παιδί σας, συμφιλιωθήτε αμέσως μετά. Πείτε του ότι εξακολουθείτε να το αγαπάτε και ασχοληθείτε με άλλα πράγματα.

Πριν το τιμωρήσετε για κακή συμπεριφορά, δώστε του την ευκαιρία να δοκιμάσει άλλη συμπεριφορά ή το χρόνο να ανταποκριθεί στην απαίτησή σας. Επίσης πρέπει εσείς να δώσετε το παράδειγμα. Αν λέτε στο παιδί σας ότι δεν πρέπει να φάει γλυκά πριν το φαγητό, μην τρώτε εσείς μπροστά του.Υπάρχουν πολλοί τρόποι να τιμωρήσουμε το παιδί μας. Η επίπληξη είναι η πιο συνηθισμένη μέθοδος. Τα παιδιά θέλουν να ευχαριστούν τους γονείς τους και μια αυστηρή παρατήρηση όταν το παιδί κάνει ή έκανε κάτι που δεν έπρεπε, έχει αποτέλεσμα. Λειτουργεί όμως μόνο όταν χρησιμοποιείται αραιά και πειστικά.

Αν μαλώνετε συνέχεια το παιδί σας για το παραμικρό, θα έχετε αρνητικά αποτελέσματα και θα πάψει να σας ακούει. Όταν μαλώνετε το παιδί σας βεβαιωθείτε ότι σας προσέχει, μιλήστε του με φωνή σταθερή και σίγουρη, πείτε λίγα λόγια για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά εξηγήστε γιατί θυμώσατε. Θυμίστε του τις συνέπειες, τι θα συμβεί αν συνεχίσει να συμπεριφέρεται έτσι.

Οι πιο πολλοί γονείς μπαίνουν ορισμένες φορές στον πειρασμό να δείρουν το παιδί τους και πολλοί πιστεύουν ότι μια ελαφριά «ξυλιά» είναι αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίσουν την κακή συμπεριφορά, αλλά το ξύλο δεν πρέπει ποτέ να είναι η κύρια μορφή πειθαρχίας. Αν το δείρετε, κάντε το την ίδια στιγμή και ελαφρά, δώστε μια μικρή «ξυλιά» στο χέρι όταν το παιδί σας πρόκειται να κάνει κάτι επικίνδυνο και οι άλλοι τρόποι έχουν αποτύχει. Πρέπει να χρησιμοποιείτε μόνο τα χέρια σας και να δώσετε μόνο μία «ξυλιά». Το ξύλο πρέπει να δίνεται σπάνια ή καθόλου και μόνο όταν δεν  γίνεται διαφορετικά. Το ξύλο απαγορεύεται σε πολλές χώρες. Ακόμα κι αν δεν είναι παράνομο, υπάρχουν πολλοί λόγοι που πρέπει να το αποφύγετε. Είναι επικίνδυνο γιατί συνήθως ο γονιός χτυπάει το παιδί όταν είναι θυμωμένος και μπορεί κατά λάθος να το χτυπήσει πολύ δυνατά. Έρευνες έχουν δείξει ότι όσο περισσότερο ξύλο δίνετε σε ένα παιδί τόσο λιγότερο σας προσέχει. Πολλές φορές ένα παιδί δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει γιατί το δείρατε. Μπορεί επίσης να προκαλέσει επιθετική συμπεριφορά. Η επιθετικότητα φέρνει επιθετικότητα. Το παιδί σας μπορεί να πιστέψει ότι αν επιτρέπεται να δέρνετε, τότε μπορεί να δέρνει και αυτό.

ΠΗΓΗ: http://www.familyhome.gr/

Ερωτήματα για τη διατροφή του παιδιού μας

Ερωτήματα για τη διατροφή του παιδιού μας

Όταν δεν καταφέρνω το παιδί μου να φάει, μήπως δεν είμαι καλός γονιός;Δεν χρειάζεται να κατηγορείτε τον εαυτό σας, όταν το παιδί σας δεν τρώει αρκετά! Το παιδί από 18 μηνών ως και 2 χρονών χρησιμοποιεί την τροφή του σαν ένα τρόπο αντίθεσης ως προς τον ενήλικα (το στάδιο του"οχι") ή έναν τρόπο να έχει συνεχώς δίπλα του έναν ενήλικα να τον παρακαλάει και να ασχολείται μαζί του. Στις ηλικίες ανάμεσα στα 3 ως και 6 χρόνια, είναι μια περίοδος όπου στο παιδί αρέσει να τρώει συνέχεια τις ίδιες τροφές, μπορεί να τρώει μακαρόνια ή τηγανιτές πατάτες επί 15 μέρες συνέχεια. Συνήθως στη σχολική ηλικία ξεκινάνε να εμπλουτίζουν τις γευστικές του προτιμήσεις. Προσπαθήστε να κάθεστε στο τραπέζι μαζί του, να συγκεντρώνεται όλη η οικογένεια μαζί για το μεσημεριανό φαγητό, όσο αυτό είναι εφικτό, για να δώσετε ένα σωστό διατροφικό πρότυπο! Όταν δεν τρώει ικανοποιητική ποσότητα, να το αφήσω να τσιμπολογάει όλη τη μέρα; Όχι !!! Το παιδί που τσιμπολογά όλη τη μέρα είναι τις περισσότερες φορές από αμηχανία ή επειδή βαριέται. Βρείτε άλλους τρόπους να απασχολήσετε την σκέψη του. Αν ζητάει επίμονα να φάει, να του σερβίρετε πάντα στη κουζίνα το κολατσιό ή ένα σνακ και όχι μπροστά στη τηλεόραση. Με αυτό τον τρόπο δεν θα βλέπει το φαγητό του σαν ασχολία μόνο και μόνο για να περνάει την ώρα του. Τα λαχανικά και η σαλάτα συνοδεύουν το φαγητό αλλά δεν τα τρώει με τίποτα, να το πιέσω; Αλήθεια εσείς τρώτε τα λαχανικά; Πολλές φορές, τροφές που κάνουν καλό στη διατροφή μας, εμείς τις αρνούμαστε κατηγορηματικά, αλλά συγχρόνως απαιτούμε από το παιδί μας να τις δοκιμάζει. Ας του δώσουμε εμέις το παράδειγμα και να καταναλώνουμε μπροστά του τις τροφές που δεν του αρέσουν. Έτσι του δίνουμε το μήνυμα ότι αν κάτι είναι για αυτό θρεπτικό, είναι εξίσου σημαντικό και για εμάς. Μπορείτε μπορστά του να συμφωνείτε ότι τα μπιζέλια δεν είναι από τα αγαπημένα σας φαγητά, αλλά χρειάζεται να τα καταναλώνετε γιατί έχουν μεγάλη θρεπτική αξία. Είναι δύσκολο παιδί και η ώρα του φαγητού γίνεται με το ζόρι, τι να κάνω; Ας μην κατατάσσουμε το παιδί μας σε μια προδιαγεγραμμένη κατηγορία, έτσι του δέιχνετε ότι έχετε παραιτηθεί από κάθε ελπίδα και η ώρα του φαγητού σας δημιουργεί πρόβλημα από μόνη της! Να αποφεύγετε τις απειλές, που το μόνο που κατεφέρνουν είναι να κοιτά φοβισμένο το φαγητό του και το αποτέλεσμα να παραμένει το ίδιο. Βέβαια ούτε και να το παρακαλάτε να σας κάνει τη χάρη να φάει, δεν τρώει για να σας ευχαριστήσει αλλά για να επιβιώσει. Οι εκβιασμοί "Αν δεν φας θα στεναχωρηθώ ή δεν μ΄αγαπάς" ή "Αν δε φας δε θα βγεις βόλτα " στο  μόνο που οδηγούν είναι να μάθουμε στο παιδί μας τον τρόπο που θα μας εκβιάζει και αυτό αργότερα. Φλωρίδου Δέσποινα, Παιδαγωγός

http://www.unborn.gr/enimerosi/mhtrothta/134-2011-05-26-08-37-56

Η συναισθηματική εμπειρία της εγκύου γυναίκας

Τα συναισθήματα που αισθάνεται η γυναίκα που κυοφορεί, διαφοροποιούνται ανάλογα με την προσωπικότητά της, τη σχέση με τον εαυτό της και τον Θεό, την οικογενειακή της κατάσταση, το κοινωνικό της περιβάλλον και τη χρονική στιγμή κατά την οποία ανακαλύπτει την εγκυμοσύνη της.      Ένα γεγονός είναι σταθερό: ότι, δηλαδή, η έγκυος βιώνει μια πληθώρα συναισθημάτων που άλλοτε είναι συναφή και άλλοτε αντιφατικά, συνήθως όμως με ένα κοινό παρονομαστή: την ένταση. Κινούνται σε όλο το φάσμα των συναισθημάτων: της έκστασης, της χαράς, της ολοκλήρωσης, του δέους, και φθάνουν έως το άλλο άκρο, δηλαδή της αμφιθυμίας, της αγωνίας, του μικροπανικού. Με λίγα λόγια δε μπορεί κανείς να περιγράψει με ακρίβεια ή και επάρκεια το πώς αισθάνεται μια εγκυμονούσα γυναίκα, μια και το βίωμα της κάθε μιας είναι μοναδικό. Ωστόσο, οι Arthur & Libby Colman, αναφέρουν ότι βιώνει την εμπειρία της κυήσεως ως μια ψυχολογική κρίση. (Να σημειώσουμε ότι κρίση θεωρείται κάθε περίοδος και κατάσταση που αναποδογυρίζει τα δεδομένα του ανθρώπου και θέτει σε δοκιμασία τις αντοχές προσαρμογής του σε αλλαγές).      Εάν ρωτούσαμε απευθείας μια γυναίκα πως νιώθει, θα παίρναμε διαφορετικές απαντήσεις στην αρχή της εγκυμοσύνης της, στη μέση και στο τέλος, άλλες στην πρώτη εγκυμοσύνη, άλλες στη δεύτερη, στην τρίτη κλπ.      Ένα κατεξοχήν χαρακτηριστικό της εγκυμονούσας γυναίκας είναι μια γρήγορη εναλλαγή διαθέσεων ως αντίδραση σε καταστάσεις που έως τότε δεν θα πυροδοτούσαν τέτοιες ακραίες αντιδράσεις από μέρους της. Για παράδειγμα, μπορεί να άγχεται για συνηθισμένα καθημερινά θέματα, να θλίβεται, να ξεσπάει σε δάκτυα στη μέση ενός κινηματογραφικού έργου, σε ανεξέλεγκτο γέλιο, ή σε θυμό (που ξαφνικά μετατρέπεται σε συγχώρεση) κατά τη διάρκεια των μικρο-διαφωνιών στην οικογένεια. Ακόμη, μπορεί σε κάποιες στιγμές να μην είναι σε θέση να πάρει μιαν απόφαση, ή να φοβάται για απλά πράγματα. Αυτή η συναισθηματική ροπή, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να είναι έντονη και σε άλλες ήπια, ανάλογα με τη δομή της προσωπικότητας της γυναίκας, την αληθινή πίστη της, και την ποιότητα της πραγματικής υποστήριξης που δέχεται από τους ανθρώπους του κοντινού της περιβάλλοντος.      Τέλος, ένα χαρακτηριστικό της γυναίκας που κυοφορεί είναι και μια οξυμένη ευαισθησία της απέναντι σε παγκόσμια ή τοπικά κοινωνικά ή φυσικά γεγονότα και καταστάσεις (όπως πόλεμοι, οικολογικά φαινόμενα, σεισμοί, πυρκαγιές κλπ) που κάπως αισθάνεται ότι την αφορούν άμεσα και προσωπικά, με αποτέλεσμα να άγχεται, ή να δραστηριοποιείται σε ανάλογες προσπάθειες αντιμετώπισής τους.      Με όλα τα ανωτέρω που αναφέραμε, η γυναίκα νιώθει να μην καταλαβαίνει ή να μη μπορεί να παρακολουθήσει τον εαυτό της, την συμπεριφορά της, και εν τέλει τείνει να σαστίζει με την όλη κατάσταση. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται τη σταθερότητα και την ανεκτικότητα των δικών της στην κρίσιμη, δηλαδή, και σημαντική περίοδο της ζωής της αλλά και στη ζωή του μικρού ανθρώπου που κυοφορεί.      Έτσι εξηγείται γιατί στις περισσότερες κοινωνίες οι άνθρωποι περιβάλλουν την έγκυο γυναίκα με περισσή φροντίδα, προστασία, ανοχή, και κρυφό θαυμασμό.   http://www.unborn.gr/enimerosi/egkymosynh/144-2011-07-21-09-45-56

Παιχνίδι, η ζωή του παιδιού

Παιχνίδι, η ζωή του παιδιού

Νέζου-Σουλάνδρου Τζούλια Ψυχολόγος          Το παιχνίδι είναι μια δραστηριότητα, μια αυθόρμητη εκδήλωση του ανθρώπου η οποία σκοπό έχει την ευχαρίστησή του, χωρίς όμως κάποιο υλικό κέρδος. Έχει ξεχωριστό νόημα για το παιδί, διαφορετικό από αυτό το οποίο δίνει στο παιχνίδι ο ενήλικας. Το παιχνίδι αποτελεί ένα σημαντικό μέσο για το παιδί στο να εκφράζει όλα τα συναισθήματά του, όσο πιο ομαλά και ανώδυνα γίνεται, μέσα από την συνεχώς αναπτυσσόμενη προσωπικότητά του. Μέσα από το παιχνίδι αναπτύσσει τις κλίσεις, τις ικανότητες και τις δεξιότητές του. Μέσα από αυτό μαθαίνει το γνωστό και άγνωστο κόσμο γύρω του. Είναι ο «μικρόκοσμος» του παιδιού. Μέσα σ’ αυτό το «μικρόκοσμο» ταυτίζεται, και μαθαίνει το τρόπο που θα φέρεται ως ενήλικας. Μέσα από το παιχνίδι οι γνώσεις και η πείρα τού παρέχονται άφθονα. Ο εσωτερικός κόσμος του παιδιού ξεδιπλώνεται ατόφιος χωρίς περιορισμούς και υποκρισίες, με όλα τα προτερήματα, τα ελαττώματα, τις ικανότητες και τις δυσκολίες, φανερώνεται όλος ο εσωτερικός του κόσμος, τα κατάβαθα της ψυχής του.          Το παιχνίδι είναι το «κυρίως επάγγελμα» του παιδιού, όλη του η ύπαρξη, είναι στενά δεμένη μ’ αυτό. Ποτέ δεν είναι περιττή και χωρίς ουσία απασχόληση. Ο χρόνος που διαθέτει το παιδί γι’ αυτό είναι παραγωγικός και απαραίτητος και αφορά όλες τις πλευρές της προσωπικότητας, τις σωματικές και τις ψυχικές. Το παιδικό παιχνίδι περιέχει ένα σκοπό μέσα του. Όλη η διαδικασία, όλος ο αγώνας, όλη η αφοσίωσή του είναι το κίνητρο, αλλά και σκοπός του παιχνιδιού για το παιδί. Αντίθετα οι ενήλικες σκοπό έχουν την ψυχαγωγία. Το παιχνίδι το χρησιμοποιούν για να περάσει η ώρα τους όμορφα, για να διασκεδάσουν, τους μεταφέρει σ’ ένα κόσμο διαφορετικό από τον πραγματικό. Ξεφεύγουν για λίγο από μια, ίσως, δυσάρεστη κατάσταση. Το παιδί απορροφάται ολοκληρωτικά, ξεχνιέται μέσα στη διαδικασία, αφοσιώνεται, αφιερώνει όλο το είναι του. Ενδιαφέρον για το παιδί δεν έχει το αποτέλεσμα ή αν η διαδικασία είναι σωστή, αλλά αυτό που εισπράττει από την απασχόλησή του. Όταν το ετοιμάσει, το καταστρέφει, για να φτιάξει κάτι άλλο, το παιδί δεν ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα, αλλά επιδιώκει την ευχαρίστηση από την δραστηριότητα, το ενδιαφέρει ο δρόμος για την Ιθάκη. Θέλει να περπατήσει μέσα σ’ αυτό το δρόμο, να τον γνωρίσει και να τον κατακτήσει. Το παιδί ενδιαφέρεται γι’ αυτό που θα αποκομίσει απ’ όλη τη δραστηριότητα μέσα από το παιχνίδι. Γι’ αυτό εμείς οι μεγάλοι θα πρέπει να το διευκολύνουμε και να το βοηθάμε σ’ αυτήν την «περιπέτεια» της εξέλιξής του. Έτσι θα οδηγηθεί ασφαλέστερα στον κόσμο των ενηλίκων και θα μάθει πώς να φέρεται μέσα σ’ αυτόν. Έτσι δημιουργούμε έναν ενήλικα εργατικό και παραγωγικό για τον εαυτό του, την οικογένειά του, την κοινωνία γενικότερα. Η δουλειά γι’ αυτόν θα είναι χαρούμενη και ευχάριστη σαν παιχνίδι.         Το νεογέννητο αρχίζει ν’ αναπτύσσεται με το παιχνίδι, κουνάει τα χέρια του, τα πόδια του, το κεφάλι του όταν βλέπει χαρούμενα πρόσωπα. Συνεχίζει με το παιχνίδι εργασίας, αφοσιώνεται στη κούκλα, στη μπάλα, ανεβαίνει κατεβαίνει, στο κρεβάτι, στις σκάλες. Αργότερα το παιχνίδι παίρνει μορφή ταύτισης. Το παιδί ταυτίζεται και μιμείται τους άλλους. Ξεφεύγει από τον εαυτό του και ανοίγεται προς τους άλλους, για να ακολουθήσει αργότερα στη σχολική ηλικία το ομαδικό παιχνίδι, το οποίο απαιτεί σωστή συνεργασία και αλληλεγγύη. Έτσι εισέρχεται σιγά - σιγά στη κοινωνική ζωή. Το παιχνίδι δηλ. είναι το μέσο με το οποίο μαθαίνει να επικοινωνεί και το οποίο θα το οδηγήσει στη κοινωνική ζωή των ενηλίκων.         Όχι μόνο εμείς οι μεγάλοι δεν πρέπει να εμποδίζουμε το παιχνίδι, αλλά μας επιβάλλεται ως καθήκον να βοηθάμε και να παρακινούμε το παιδί σ’ αυτό. Γενικά το παιχνίδι καλλιεργεί τη φαντασία, δίνει ευκαιρίες, ώστε ν’ αναπτυχθεί η κοινωνικότητα, οι σωματικές και πνευματικές ικανότητες, γενικά το σύνολο της προσωπικότητας του παιδιού. Οι γονείς θα πρέπει να είναι προσεκτικοί, ώστε ο,τιδήποτε αφορά το παιχνίδι να συμβάλλει στην καλλιέργεια του ευαίσθητου και αδιαμόρφωτου χαρακτήρα του παιδιού, να προάγει τη συνεργασία, την τιμιότητα, την ομαδικότητα, τη δικαιοσύνη, τη φαντασία, τη χαρά, την ευγένεια. Και οι διακοπές αποτελούν μια καλή ευκαιρία, ώστε ν’ αναπτυχθούν δημιουργικές δραστηριότητες μέσα απ’ το παιχνίδι, να ωφεληθεί το οικοδόμημα της προσωπικότητας του παιδιού και οι οποίες βέβαια δεν θα είναι πιεστικές παρά μόνο λειτουργικές για το κάθε παιδί, ώστε και η περίοδος των διακοπών να είναι ευχάριστη και δημιουργική.

http://www.unborn.gr/paidi-kai-goneis/psyxologia/143-2011-07-21-07-43-11

Το είδος και η ποσότητα της πρωτεΐνης που λαμβάνουν τα βρέφη και τα νήπια είναι ζωτικής σημασίας για την υγιή ανάπτυξή και εξέλιξή τους.

Το είδος και η ποσότητα της πρωτεΐνης που λαμβάνουν τα βρέφη και τα νήπια είναι ζωτικής σημασίας για την υγιή ανάπτυξή και εξέλιξή τους.
Σύμφωνα με μία πρόσφατη κλινική μελέτη η αυξημένη πρωτεΐνη στο βρεφικό γάλα έχει ενοχοποιηθεί για τη γρήγορη αύξηση του βάρους. Ο ρυθμός αύξησης του βάρους των βρεφών που θηλάζουν, είναι ευρέως αποδεκτός ως ο πιο υγιής τρόπος ανάπτυξης, καθώς το μητρικό γάλα έχει τη βέλτιστη ποιότητα και ποσότητα πρωτεΐνης.

Το μητρικό γάλα είναι το καλύτερο για τα μωρά αποτελώντας την ιδανική διατροφή και παρέχοντας προστασία εναντίον των λοιμώξεων.

Όμως τα βρέφη σε ηλικία 6 μηνών, ακόμα και αν τρέφονται με μητρικό γάλα, την ιδανική φυσική τροφή, δεν μπορούν να ικανοποιήσουν πλήρως τις ενεργειακές απαιτήσεις τους.

Στη συνέχεια τα νήπια σταδιακά αυξάνουν την ποσότητα, την ποικιλία και την υφή των στερεών τροφών που καταναλώνουν, καθώς μειώνεται το υγρό τμήμα της δίαιτάς τους.

Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα νήπια συχνά να μην καταναλώνουν πλήρη γεύματα.

Επίσης πολλές φορές τα νήπια δεν είναι πρόθυμα να δοκιμάσουν νέες τροφές και συχνά εμμένουν στις 4 ή 5 τροφές της αρεσκείας τους και έτσι σπάνια καταναλώνουν όλη την ποικιλία των αναγκαίων για την κάλυψη των διατροφικών τους αναγκών τροφών.

Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός, ότι παρά την αξιόλογη πρόοδο της επιστήμης στον τομέα της βρεφικής και παιδικής διατροφής, παρατηρείται σημαντικό έλλειμμα στην ενημέρωση των γονέων, σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποιήθηκε από το τμήμα Βρεφικής Διατροφής της Pfizer. Η έρευνα ανέδειξε ότι ένα μεγάλο μέρος των γονέων διακατέχεται από σύγχυση όσον αφορά στο σωστό ρυθμό ανάπτυξης του παιδιού τους.

Συγκεκριμένα:

• 76% των γονέων πιστεύει λανθασμένα ότι η μεγάλη ποσότητα πρωτεΐνης είναι καλό για το μωρό τους
• 53% δεν είναι σίγουροι πώς να επιβεβαιώσουν ότι το μωρό τους δέχεται τον σωστό τύπο πρωτεΐνης για την υγιή ανάπτυξη και εξέλιξη του
• 38% δεν γνωρίζουν τι ρόλο έχουν οι πρωτεΐνες

Επίσης η έρευνα αποκάλυψε ότι οι γονείς είναι ανταγωνιστικοί όταν πρόκειται για την ανάπτυξη του μωρού τους καθώς το 60% συγκρίνει την πρόοδό του με αυτή άλλων βρεφών.

Ένα ακόμη εύρημα, αφορά στην επιλογή του βρεφικού γάλακτος. Το 87% των γονέων που επιλέγουν ένα βρεφικό γάλα, δεν γνωρίζουν τι συστατικά θα πρέπει να προσέξουν.

Τέλος, η έλλειψη γνώσης που αναδεικνύεται από την έρευνα, ενισχύει το ρόλο των ιατρών στο θέμα της ενημέρωσης των γονέων και της βοήθειας που μπορούν να τους παρέχουν, ώστε να κατανοήσουν τις διατροφικές ανάγκες του μωρού τους. Τα δύο πέμπτα (39%) των νέων μητέρων ζητούν συμβουλή από το γιατρό τους, ενώ το 91% δηλώνουν ότι βρήκαν τις πληροφορίες που έλαβαν πολύτιμες και χρήσιμες.
H νέα φόρμουλα S26 Gold system

Στη νέα φόρμουλα S26 Gold system, η περιεκτικότητα της πρωτεΐνης είναι μειωμένη κατά 8%, ενώ παράλληλα η ποιότητα της πρωτεΐνης είναι αισθητά βελτιωμένη λόγω της αύξησης της α-λακταλβουμίνης (α-πρωτεΐνη).

Η νέα ισορροπημένη φόρμουλα, προσφέρει έναν πιο αργό ρυθμό αύξησης βάρους, πιο κοντά σε εκείνον των θηλαζόντων βρεφών από ότι μια τυπική φόρμουλα. Επιπλέον, σύμφωνα με κλινική μελέτη η νέα φόρμουλα είναι το ίδιο καλά ανεκτή από το γαστρεντερικό με το μητρικό γάλα προκαλώντας λιγότερο συχνά δυσκοιλιότητα και διάρροιες.

Με βάση τη νέα φόρμουλα S26 Gold system δημιουργηθήκαν τα προϊόντα:

• S-26 GOLD ΙΙ , θρεπτική τροφή δεύτερης βρεφικής ηλικίας για βρέφη ηλικίας 6 έως 12 μηνών. Η κατανομή των θρεπτικών μακροσυστατικών είναι κατάλληλη για τα βρέφη μεγαλύτερης ηλικίας.
• S-26 PROGRESS GOLD, θρεπτικό γάλα ανάπτυξης, κατάλληλο για νήπια από τον 1ο έως τον 3ο χρόνο, με μοναδικό συνδυασμό σημαντικών θρεπτικών ουσιών σε κατάλληλα επίπεδα.  Το S-26 PROGRESS GOLD δεν περιέχει σακχαρόζη, διαμορφώνοντας συνήθειες υγιεινής διατροφής από την νηπιακή ηλικία. Είναι εμπλουτισμένο με σίδηρο, στοιχείο που βοηθά στη μεταφορά του οξυγόνου στα κύτταρα, απαραίτητο στην πρόληψης της σιδηροπενικής αναιμίας.

kids.in.gr